Kennis van zorgkosten / reactie op Pia Dijkstra
Dit is een reactie op een blog van Pia Dijkstra, tweedekamerlid D66, op artsennet mei 2013, waarin zij betoogt dat het probleem van verkeerde declaraties en (onbedoelde) zorgfraude opgelost kan worden door betere scholing van jonge specialisten. Helaas lukt het niet om de reactie op artsennet te plaatsen.
Transparantie van zorgkosten reduceren tot een scholingsprobleem? Met alle respect, Pia Dijkstra, ik verbaas me over de naïviteit van onze volksvertegenwoordigers. Ik beschouw me zelf als een redelijk intelligente specialist die loyaal is aan zijn patienten en aan de samenleving wat betreft kostenbeheersing en ik wil niets liever dan eerlijk en transparant registreren (declareren doet het ziekenhuis), maar gemakkelijk wordt ons dat niet gemaakt ondanks uitgebreide ICT-ondersteuning. Een aanwijzing dat Pia Dijkstra het probleem onderschat blijkt uit het feit dat ieder ziekenhuis een enorm waterhoofd aan DBC/DOT consulenten aangesteld heeft die ons specialisten wegwijs moeten maken in het declareren, waarbij we ons ziekenhuis natuurlijk te kort doen als we onderdeclareren, dus niet alle elementen registreren die gedeclareerd kunnen worden. Daarmee moeten namelijk de niet declareerbare “praat- en luistersessies” worden gefinancierd, die niets opleveren. Praten en vervolgens nietsdoen levert niets op: als ik iemand een overbodige MRI-scan uit het hoof praat, dan kost me dat al gauw 30-40 minuten, terwijl ik ook gewoon een MRI-scan in dagbehandeling onder narcose kan afspreken. Dat levert voor het ziekenhuis minstens 30 x meer omzet op en waarschijnlijk ook nog een veel tevredener ouder, want de dokter doet tenminste iets (en ik hoef niet na te denken over hoeveel diagnostische restonzekerheid ik nog net wil accepteren).
Het probleem met de DOT’s is dat ziekenhuizen daarin ook allerlei overhead kosten moeten doorberekenen (rente, gebouwen en grond, reserveringen voor nieuwbouw en apparatuur, vertrekpremies voor ontslagen bestuurders, het 24/7 in de lucht houden van dure voorzieningen zoals SEH, OK en personeel etc). Dat is de reden waarom een verstuikte enkel op de ziekenhuis-SEH 20 x zo duur is als bij de huisarts. Als dan gevraagd wordt om gespecificeerde rekeningen naar de patient te sturen, tot welk detailniveau zou dat dan moeten gaan? En wie moet dat uitleggen – de specialist zeker? Als ik moet nadenken over prioriteiten in de opleiding van medisch specialisten – dat is mijn core business – dan besteed ik mijn tijd liever aan aandacht voor communicatie en inhoud dan aan voortdurend veranderende bekostigingssystemen waar zelfs oude rotten geen touw aan vast kunnen knopen. Oh ja, en realiseert u zich ook dat we door al dat DOT-registratiegedoe tegenwoordig steeds meer met het hoofd in de PC zitten in plaats van naar de patient gericht? Oplossing? Vergeet de marktwerkingsprietpraat en de transparantie-illusie door DOT. Creeer regionale zorgorganisaties waarin 1e t/m 3rde lijn met een gezamenlijk budget samenwerken, met huisartsen en specialisten in loondienst. Beloon intrinsieke motivatie en toprestaties niet met geld maar tijd voor onderzoek en innovatie.
Carsten Lincke 
Intrigerende analyse, ondanks de onnodige sneer naar een volksvertegenwoordiger die uit de aard van haar beroep natuurlijk nooit dezelfde detail kennis heeft als een specialist.
Maar de oplossing aan het einde raakt kant nog wal. Een regionaal zorgkantoor dat publiek geld verdeeld zal immers niet minder de noodzaak voelen om de activiteiten te registreren en verantwoorden. En terecht.
Registratie en verantwoording kunnen zeker beter in de zorg. Maar dat is vooral een verantwoordelijkheid van ziekenhuis en medische staf. Klachten daarover richten aan ‘de politiek’ of ‘de overheid’ is een gekende reflex die niets oplost en afdoet aan de eigen verantwoordelijkheid.
Juist in met keuze en concurrentie is er nog enige prikkel om die registratie efficiënter en effectiever te maken. In een centraal (of regionaal) systeem moet dat allemaal van bovenaf worden opgelegd. Soms werkt dat best, maar zo’n systeem kent grote nadelen. Niet in het minst: het onrecht dat iemand niet weg kan als hij of zij zich onprettig voelt bij de regionale monopolist. Voor de zorgaanbieder wellicht best rustig – voor de patiënt vaak frustratie.
Dit gezegd hebbende: natuurlijk kan het DOT systeem beter. Maar onthou dat geen enkel systeem perfect is en dat vooral managers en specialisten samen kunnen zorg voor een registratie die eenduidig en prettig werkt. Dat kost overigens wel tijd en geld. Maar juist een sector die een zo groot algemeen belang dient, heeft een verantwoordelijkheid de registratie en verantwoording van prestaties en geld voortvarend op te pakken.
Dank voor je reactie.
De “sneer” naar de volksvertegenwoordiger: zij kunnen beter weten en ze hebben de plicht om hun ideeën ook even te toetsen in het veld. Zij – gelukkig niet allen – zijn het die ons opzadelen met vernieuwingen zonder onderbouwing. Het verbaasde mij, eerlijk gezegd, om Pia Dijkstra nu ook in het leger der ‘fact-free politicians’ te zien.
Ik ben het met je eens dat ziekenhuizen en specialisten moeten zorgen voor transparante registratie, maar het is aan de overheid en de zorgverzekeraars om ons niet op te zadelen met een onwerkbaar systeem dat onevenredig veel tijd en geld kost en ons afleidt van de inhoud. Dus – het is helemaal niet een gemakzuchtig reflex om hier naar de overheid te wijzen – zij bepalen de regels van het spel, en erger, ze veranderen de regels tijdens het spel.
Concurrentie tussen allemaal zelfstandige zorgaanbieders en geïntegreerde organisaties: het is een soort mantra dat concurrentie de oplossing is voor alles en dat de patiënt in grote organisaties geen keuze meer heeft.
De grootste misvatting is natuurlijk dat grote organisaties niet kostenefficient zouden kunnen werken. Kijk dan naar de wereldtop waar iedereen met ontzag naar opkijkt: De Mayo’s, Kennedy Krieger etc. Voor de geïnteresseerden: lees Atul Gawande’s essay “The Cost Conundrum” http://www.newyorker.com/reporting/2009/06/01/090601fa_fact_gawande
Kan Verkoulen 3 landen noemen waar zorgverzekeraars zorgkosten hebben weten te beheersen.Te moeilijk: 2 dan? Nog te moeilijk:1 dan?
Heerlijk dat naïeve optimisme na 7 jaar. Alleen de implementatie van het DBC-DOT systeem komt al op een miljard aan verspilde middelen uit. Aangezien hij in de UK werkt is dat zijn voorbeeld om zich af te zetten.
Prima: laten we dan Zweden nemen: Kwaliteit daar slechter dan in NL? Beste beheersing zorgkosten kan alleen met een single payer system. Zweden, Denemarken en Finland zijn prima voorbeeld!
En op de lijst gelukkigste landen staat Nederland op de 8ste plaats, de landen boven NL hebben allen een Nationaal Ziekenfonds.
Zweden heeft zorgkosten kunnen beheersen door alleen maar te mikken op Kwaliteit met regie bij zorgverleners.
Hier in Nederland draaien politici en beleidsmakers de boel om: kijk naar de kosten en zie of er kwaliteit overblijft…..
Wij hebben ons sinds 2004 tegen de DBC-systematiek verzet en meerdere processen gevoerd. Dit door NZa verplicht gestelde ellendesysteem kost handenvol geld en tijd, doorbreekt het beroepsgeheim en de privacy van patiënten en dient slechts de controlebehoefte van staat en verzekeraars. Is zelfs wat dit laatste betreft ineffectief. Mislukt, weg ermee dus.
Zie http://www.trimbos.nl/~/media/Maandblad%20Geestelijke%20Volksgezondheid/Eregalerij/art%20Van%20den%20Berg%202011.ashx
Klik om toegang te krijgen tot art%20Mengelberg%20MGv%202011%20april%20(2).pdf
http://www.devrijepsych.nl/?pagina=Beroepsprocedure&id=264
Dank, Kaspar, voor het delen van jouw en jullie documenten vanuit de psychiatrie. Zeer lezenswaardig. Alles wat een beetje complexer is dan een röntgenfoto, bacteriekweek of verstuikte enkel leent zich inderdaad niet voor een DBC.
Neem nou chronische buikpijn bij het kind: je weet van te voren nooit of je iemand met 2 consulten en een recept voor laxeermiddel ‘op de rails hebt’ of dat je een traject voor functionele buikklachten ingaat met vele herhalingsconsulten, veel – niet altijd overbodig – onderzoek, veel betrokken disciplines.
Tweede link werkt niet, deze wel:
Klik om toegang te krijgen tot art%20Mengelberg%20MGv%202011%20april%20(2).pdf
Link hierboven werkt ook niet.
Deze denk ik wel:
http://goo.gl/jHytP